Δημήτρης Παπαδημούλης: Ο μετρ της πολιτικής επιβίωσης και του real estate
Ανέλιξη πάντως που ακόμη και οι άσπονδοι εχθροί του παραδέχονται ότι συνοδεύει ο προσωπικός μόχθος. Η έμφυτη, επικοινωνιακή του δεινότητα (τόσο παρεμβατική που οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι δεν διστάζουν να τον αποκαλούν «Αδωνι του ΣΥΡΙΖΑ»), το ισχυρό κοινωνικό του ένστικτο, το οποίο του επιτρέπει κάθε φορά να συγχρονιστεί τέλεια με την κοινή λογική (και όχι απαραίτητα με την κεντρική γραμμή του κόμματος), αλλά και την εργατικότητά του υπήρξαν τα κύρια εργαλεία αναρρίχησης του κ. Παπαδημούλη, ο οποίος αποδείχτηκε μετρ της επιβίωσης διαχρονικά στις εσωκομματικές ταλαντώσεις του τεταμένου σχοινιού της ελληνικής Αριστεράς.
Παρότι στην κεντρική πολιτική σκηνή ο Δημήτρης Παπαδημούλης εισήλθε επισήμως το 2004, έχοντας εργαστεί μετά τις σπουδές του στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ως πολιτικός μηχανικός στην Αθήνα, τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του δραστηριότητας, στα οποία ειδικεύτηκε στον «Επιχειρησιακό σχεδιασμό και τη διαχείριση Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων», ιχνηλάτησε μάλλον τον μελλοντικό δρόμο προς τις Βρυξέλλες.
Κάτοικος Ψυχικού, λόγω εντοπιότητας της συζύγου του, η οποία είχε στην περιοχή πολυετή αυτοδιοικητική δράση, χωρίς όμως να καταφέρει να εκλεγεί δήμαρχος αν και το επεδίωξε επανειλημμένα, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ οικοδομεί χρόνο με τον χρόνο τη δημόσια εικόνα του με απαράμιλλο επαγγελματισμό, αξιοποιώντας κάθε τεχνικό πόρο και κανάλι επικοινωνίας.
Με εκατοντάδες συνεντεύξεις ανά την Ελλάδα και την Ευρώπη, βροχή σχολίων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αμέτρητες ώρες τηλεοπτικού αέρα, ο κ. Παπαδημούλης χτίζει βαθμηδόν και... χειροποίητα την πολιτική του παρουσία. Παρουσία η οποία εναρμονίζεται με τη μετριοπάθεια της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας και τον ανταμείβει με εκατοντάδες χιλιάδες σταυρούς στην κάλπη και συνακόλουθα στις πλέον ζηλευτές θέσεις «καριέρας», θέσεις με αυξημένες αποδοχές και αποκλειστικά προνόμια, όπως αυτές του Ευρωκοινοβουλίου.
Είναι, αν όχι το πρώτο, σίγουρα ένα από τα πρώτα στελέχη της παραδοσιακής Αριστεράς που απέκτησαν την... αστική συνήθεια να τυπώνουν προσωπικό προεκλογικό φυλλάδιο, προκαλώντας τη μήνη «συντρόφων» με πούρα αριστερή προσήλωση.
https://ibb.co/Y84dSxh
Ακόμη και όταν η εκλογή της Ρένας Δούρου στην Περιφέρεια Αττικής το 2014 ή η παραίτηση του Νίκου Κοτζιά το 2018 από την κυβέρνηση Τσίπρα τού άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο για το υπουργείο Εξωτερικών (με την Κουμουνδούρου να ενισχύει τις σχετικές διαρροές), ο ίδιος παρέμεινε απαρέγκλιτα προσηλωμένος στις Βρυξέλλες μέχρι και την τελευταία εκλογική αναμέτρηση (του Ιουνίου του 2019), διεκδικώντας τον τίτλο του μακροβιότερου ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και συνακόλουθα του ενός από τους πλέον εύπορους πολιτικούς της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Η τριβή του εξάλλου με τις πολιτικές «αστικές συνήθειες» δεν περιορίστηκε στα όρια της βελγικής πρωτεύουσας ή στα βόρεια προάστια των Αθηνών, αλλά εκδηλώθηκε κατά καιρούς και στις εσωκομματικές διαδικασίες, αφού η άρτια οργάνωση του πολιτικού του γραφείου ή τα ατομικά του εκλογικά φυλλάδια προκαλούσαν δυσανεξία στη «συλλογικότητα» της Κουμουνδούρου.
https://www.protothema.gr/politics/arti ... al-estate/
