Ένα άλλο manhua που τίμησα μέσα στην καραντίνα, ήταν αυτό.
https://m.manganelo.com/manga-fr120137
Στην αρχή μοιάζει με ακόμη ένα κινέζικο σκουπιδι, όπου random αντιξοότητες πέφτουν χωρίς κανένα ειρμο πάνω στον ήρωα, μόνο και μόνο για να τις ξεπεράσει με στυλ και να ενθουσιάσει τους χαχολους.
Στο τέλος, οποιος μπει στον κόπο και διαβάσει τα 270+ τσαπτερς, θα καταλάβει οτι είναι όντως σκουπίδι με ορισμένα σημεία όμως που ο συγγραφέας, μάλλον νηφάλιος από τις ουσίες που παίρνει αφειδώς , σκέφτηκε κάτι καλό σεναριακά.
Δεν είναι λίγα αυτά τα σημεία, αλλά δεν είναι αρκετά ώστε να γλιτώσουν το έργο από το χαρακτηρισμό σκουπίδι.
Btw θέλω να πω εδώ ότι δεν έχω δει κινεζικό έργο που να μπορεί να χαρακτηριστεί masterpiece. Ούτε ενα. Ούτε μισό.
Το 99% των έργων είναι σκουπίδια, το 0,5% αξιοπρεπή και το 0,5% καλά. Σε μια χώρα 1,5 δις που τροφοδοτεί συνέχεια το είδος με καινούρια έργα, η τεράστια πλειοψηφία των δουλειών είναι σκουπίδια.
Δε ξέρω πως είναι δυνατό να έχουν καταφέρει κάτι τέτοιο.
Μερικά στοιχεία για το συγκεκριμένο . Ο πρωταγωνιστής είναι ο πιο οπ χαρακτήρας που έχει εμφανιστεί ποτέ.
Ο τύπος υποτίθεται πως ήταν το πιο δυνατό πλάσμα στο σύμπαν όταν πεθαινει, μετά από αιώνες επικυριαρχίας, μόνο και μόνο για να αναγεννηθεί στη γη στη 17χρονη βερσιόν του εαυτού του.
Εννοείται πως βλέπει τους πάντες σαν μυρμήγκια και σκοτώνει χωρίς κανένα ενδοιασμό. Αν κάποιος τον στραβοκοιταξει (κατι που γίνεται συχνά) θα χάσει το κεφάλι του. Έτσι απλα. Πιθανώς το κεφάλι της θα χάσει και η οικογένεια του. Προφανώς και παίζει έντονα το κονσεπτ της οικογενειακής ευθύνης.
Σε κάποια στιγμή ο τύπος, με μια κατάρα αίματος, σκοτώνει εν ριπή οφθαλμού όλα τα μέλη της οικογένειας ενός ερωτικού του ανταγωνιστή, μέχρι 4ου βαθμού συγγένειας.
Με δεδομένο ότι η οικογένεια αυτή ήταν κατι παραπάνω από πολυπληθης, μάλλον ο mc θανάτωσε σε κάποια δευτερόλεπτα τα πενταπλάσια βρέφη απ' ότι ο Ηρώδης.
Ο Ιτατσι μπροστά του μοιάζει με τη μητέρα Τερέζα .
Τεσπα, δε γράφω περισσότερα. Θα επανέλθω στο συγκεκριμενο γιατί έχει πλάκα.
Δεν εκφέρω άποψη ακόμα
