hellegennes έγραψε: 28 Μαρ 2020, 01:08
Δεν βρίσκω λογικό τον συσχετισμό που κάνεις. Γιατί η καλοσύνη να μην είναι έλλειψη μοχθηρότητας; Άλλωστε λέμε ότι κάποιος είναι αθώος γιατί ακόμα δεν έχει μάθει να είναι πονηρός και εγωιστής. Η αθωότητα είναι έλλειψη ενοχής και πονηριάς. Μάλιστα αυτό βγάζει πολύ περισσότερο νόημα.
Διαβάζεις τι γράφεις;

Η ύπαρξη μπορεί να είναι έλλειψη της έλλειψης(της ανυπαρξίας);

Είναι ο αρτιμελής η έλλειψη του ακρωτηριασμένου; Είναι το ένα απουσία του μηδενός;
Η αθωότητα(η καλοσύνη δηλαδή) δεν είναι έλλειψη ενοχής και πονηριάς. Το αντίθετο. Η ενοχή και η πονηριά είναι η έλλειψη της καλοσύνης.
GReaper έγραψε: 28 Μαρ 2020, 01:14
ΟΥΤΙΣ έγραψε: 28 Μαρ 2020, 01:06
Διότι διαφορετικά δεν θα ήταν Θεός. Η καλοσύνη είναι ιδιότητα, ενώ η κακία είναι απουσία της. Δεν υπάρχει αφεαυτής. Όπως το σκοτάδι είναι η απουσία του φωτός. Ο Θεός λοιπόν ως τέλειος αποκλείεται να έχει έλλειψη σε κάτι. Άρα και στην καλοσύνη.
Αυτό είναι αβάσιμη εικασία. "κακία" δεν υπάρχει στη πραγματικότητα. Κανείς δε πιστεύει ότι είναι κακός. Μόνο άλλοι το πιστεύουν, ποτέ ο ίδιος. Η καλοσύνη και η κακία είναι υποκειμενικές έννοιες. Όχι αντικειμενικές. Οπότε, μπορεί πολύ εύκολα ο Θεός να είναι κακός, επειδή δεν το αποφασίζει ο ίδιος...
Όχι, δεν μπορεί να είναι κακός, διότι, όπως είπες είναι υποκειμενική έννοια.

«Δεν σου μιλώ για περασμένα, μιλώ για την αγάπη", Γιώργος Σεφέρης, Κίχλη.