Συγγνώμην... ἔχει ἤδη ἀπαντηθεῖ τὸ θέμα καὶ ἡ προσπάθειά μου νὰ ἀφαιρέσω τὸ σχόλιο δὲν ἐπετράπη.


Υπάρχουν παραδείγματα γραμμένων λέξεων στην Αρχαία Ελληνική που να μπαίνει ο τόνος σε προηγούμενες από την προπαραλήγουσα συλλαβές; Τέτοιου είδους εξαίρεση ψάχνω.

Ὄχι. Μὴν ξεχνᾶτε πὼς οἱ δίφθογγοι ...

Χαιρετώ, κύριε Στρατάκη, κι ευχαριστώ για τις διευκρινίσεις, έστω κι αν «υποχρεωθήκατε» σε εγγραφή. :oops:

Θαρρώ πως ήταν δικαιολογημένη η παρατήρησή μου, καθόσον προέκυψε αβίαστα ως εκ της προτέρας διατυπώσεώς σας. Επιτρέψτε μου επίσης και άλλη μια «παρατήρηση» επί εκείνης της διατυπώσεως ...

Ὑπάρχει ἀπὸ τὸ 2007 (ἐπιτέλους) καὶ ἕνα πρῶτο ἔργο περὶ τὴν προφορά, «Ἱστορία τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας» Α.Φ.Χριστίδη, πολὺ περιεκτικό, ἐκδ. Ἀριστοτελείου Πανεπ. Θεσ/νίκης, ποὺ τὰ ἐκθέτει καὶ ἀναλύει ἐκτενῶς μὲ πλῆθος στοιχείων.


Ανενημέρωτος εδώ ο Στρατάκης: από το 2000 έχει μεταφραστεί στη ...